Sakrament umocnienia w chorobie.

Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Odpowiednia zatem pora na przyjęcie tego sakramentu jest już wówczas, gdy wiernym zaczyna grozić niebezpieczeństwo śmierci z powodu choroby lub starości. Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość. Zmarłym nie udziela się sakramentu chorych.

Prosząc o udzielenie namaszczenia chory prosi o wsparcie go szczególną modlitwą Kościoła i znakiem łaski. Łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża.

Kiedy udzielamy sakramentu namaszczenia chorych?

Zawsze w każdy pierwszy piątek miesiąca kapłani naszej parafii udają się do chorych, dzięki czemu każdy cierpiący ma możliwość skorzystania z sakramentu pokuty oraz przyjąć pierwszopiątkową Komunię świętą. Wtedy również, jeśli istnieje konieczność, udzielany jest sakrament namaszczenia chorych. Adresy chorych można zgłaszać w zakrystii lub kancelarii.

Sakramentu namaszczenia chorych udzielamy również w nagłych wypadkach (można wzywać do chorego o każdej porze) oraz na prośbę osoby, która posiada intencję przyjęcia namaszczenia.