Wiedeń, stolica Austrii to tętniące życiem miasto znane z bogatej historii, oszałamiającej architektury i dziedzictwa kulturowego. Często nazywany jest „Miastem Muzyki” ze względu na związek ze słynnymi kompozytorami, takimi jak Mozart, Beethoven i Strauss. Słynie on także z cesarskich pałaców, wielkich bulwarów i pysznych wypieków. Przechadzając się po jego szerokich alejach, ma się wrażenie, jakby czas zwolnił – barokowe pałace, misternie zdobione kamienice i złociste kopuły opowiadają historię Habsburgów, Mozarta i cesarzowej Sisi.
Podczas spaceru wzdłuż wiedeńskiej Ringstrasse można zobaczyć wiele imponujących miejsc, w tym Operę Państwową, Muzeum Sztuki i Historii Naturalnej, Parlament, Gmach Uranii, Uniwersytet, Teatr Dworski, Kościół Wotywny, Plac Marii Teresy i Ratusz. W samym sercu miasta gotycka katedra św. Szczepana wznosi się jako świadek średniowiecza. Pałace i parki z czasów Habsburgów, takie jak Pałac Schönbrunn z Gloriette i Tiergarten, Belweder oraz ogromny kompleks Hofburga z cesarskimi apartamentami i Muzeum Sisi tworzą niepowtarzalną atmosferę tego wspaniałego miasta. Miejsca, gdzie przez pięć stuleci kształtowała się historia Europy.
Wiedeń oczarował nas przepiękną architekturą, która zachwycała na każdym kroku. Pielgrzymka pozwoliła nam odbyć swoistego rodzaju podróż do czasów świetności dawnego cesarstwa austriackiego oraz poczuć wielkomiejską atmosferę sprzed wieków. Doświadczenie to towarzyszyło nam pierwszego i częściowo drugiego dnia wędrowania po metropolii, która kiedyś była również stolicą Galicji.
Wokół miasta rozciąga się zielona oaza łagodnych wzgórz, gęstych lasów i malowniczych krajobrazów rzecznych. Tutaj spotykają się przeżycia przyrodnicze z kulturalnymi doznaniami, zabytki historyczne z idyllicznymi winnicami. Pośród tak przepięknej scenerii ukryty jest Kahlenberg , wzgórze, z którego Jan III Sobieski dowodził podczas Odsieczy Wiedeńskiej 12 września 1683 roku. To także miejsce , który nawiedził św. Jan Paweł II w 300-setną rocznicę zwycięskiej bitwy nad wojskami tureckimi. Msza św., którą przeżywaliśmy na sąsiednim wzgórzu Leopoldsberg, a następnie spotkanie z Polonią tam zamieszkującą zaowocowało pięknymi przeżyciami patriotycznymi, a także planem, aby do Wiednia powrócić za rok, w kolejną rocznicę odsieczy Wiedeńskiej.
