Uroczystość Objawienia Pańskiego, znana jako święto Trzech Króli nawiązuje do wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat. Wtedy to zgodnie z wiarą katolicką Trzej Królowie (Magowie) udali się ze wschodu by złożyć pokłon i dary narodzonemu Jezusowi Chrystusowi. Jest to jedno z najstarszych świąt w chrześcijaństwie. Pierwsi chrześcijanie w tym właśnie dniu świętowali Boże Narodzenie. Dopiero w końcu IV w. do liturgii Kościoła Powszechnego wprowadzone zostały dwie odrębne uroczystości: Boże Narodzenie – 25 grudnia i święto Trzech Króli – Objawienia Pańskiego – 6 stycznia. Zamyka ono cykl uroczystości religijnych – cykl świąteczny Bożego Narodzenia.
W Kościele Katolickim Dzień Objawienia Pańskiego jest dniem świątecznym nakazanym. Oznacza to, że wierni są zobowiązani w tym dniu uczestniczyć we Mszy świętej oraz powstrzymać się od wykonywania tych prac i zajęć, które utrudniają oddawanie Bogu czci, przeżywanie radości oraz korzystanie z należnego odpoczynku duchowego i fizycznego.
W Kościele tego dnia święci się kadzidło (od XV/XVI w.), a także kredę (od XVIII w.). Napis „K (C) + M + B + bieżący rok” jest różnie interpretowany: „Kasper, Melchior, Baltazar”, Christus manisionem benedicat („Niech Chrystus mieszkanie błogosławi”) czy Christus multorum benefactor („Chrystus dobroczyńcą wielu”). Zwyczaj niewątpliwie nawiązuje do Księgi Wyjścia (11,1-13,16), kiedy to Izraelici oznaczali drzwi swoich domostw krwią baranka paschalnego. Chrześcijanie, znacząc poświęconą kredą odrzwia swoich mieszkań, proszą Chrystusa o błogosławieństwo, a także publicznie wyznają swoją wiarę.
